"To wam powiedziałem, aby radość moja była w was i aby radość wasza była zupełna."
Jana 15,11
Radość i szczęście to niekoniecznie to samo. Szczęście jest wynikiem sprzyjających okoliczności, natomiast radość jest wynikiem trwania w Jezusie, w Prawdziwym Krzewie Winnym.
Większa radość płynie z poznania Boga i zaufania do Niego. Wewnętrzna radość trwa tak długo, jak długo ufamy Panu, szczęście natomiast jest nieprzewidywalne jak żniwa. Wewnętrzna radość zwycięża przygnębienie, a szczęście jedynie je maskuje. Wewnętrzna radość jest trwała, zaś szczęście jest przemijające.
Radość jest rozkoszą życia głębszą niż ból czy przyjemność. Tego rodzaju radość wypływa ze świadomości Bożej obecności w naszym życiu i pozwala nam wznosić się ponad zewnętrzne okoliczności oraz kierować uwagę na dobroć i miłość Pana.
Wielu wierzących dobrowolnie staje się ofiarami okoliczności i przeżywa huśtawkę duchowych wzlotów i upadków. Ciągła radość wydaje się im czymś nierozsądnym, wręcz niemożliwym. Dlatego też przykazanie brzmi: "Radujcie się w Panu" (Fil.4,4).
"Tego miłujecie, chociaż go nie widzieliście, wierzycie w niego, choć go teraz nie widzicie, i weselicie się radością niewysłowioną i chwalebną, osiągając cel wiary, zbawienie dusz."
I Piotra 8.9.
Zawsze możemy radować się w Panu, gdyż On zawsze jest dobry i nigdy się nie zmienia.
Komentarze