Homo viator

 

 

 

„Dlatego Wesley głosząc dobrą nowinę o łasce Bożej, starał się jednocześnie, podobnie jak jego Mistrz, „zakon uczynić wspaniałym i uwielbić go”. Wiernie prowadził powierzone mu przez Boga dzieło i znakomite były skutki jego pracy, które sam mógł oglądać. Przy końcu życia (żył ponad 80 lat), z którego więcej niż pół wieku spędził jako wędrowny kaznodzieja, liczba wyznawców jego nauk wynosiła ponad pół miliona ludzi. Jednak liczba tych, którzy dzięki jego działalności podnieśli się z upadku i poniżenia grzechu do czystego życia oraz tych, którzy pogłębili i wzbogacili swe chrześcijańskie doświadczenie, nie będzie znana, dopóki cała rodzina zbawionych nie zbierze się w królestwie Bożym. Jego życie stanowi dla każdego chrześcijanina przykład o bezcennej wartości. Oby wiara, pokora, niestrudzona gorliwość, samozaparcie się i oddanie tego sługi Bożego objawiły się w dzisiejszych Kościołach.”  „Wielki bój” rozdział XIV „Późniejsi reformatorzy angielscy”

„Whitefield i Wesley’owie zostali przygotowani do wykonania swego dzieła przez głębokie i długotrwałe przeświadczenie o swym grzesznym stanie. Ażeby móc jako dobrzy żołnierze Chrystusa znosić wszelkie trudności, musieli przejść ognistą próbę szyderstw, pogardy i prześladowań zarówno na uniwersytecie, jak i w pracy kaznodziejskiej. Nazwano ich pogardliwie metodystami. (Obecnie metodyści są jedną z największych społeczności chrześcijańskich, ogólnie szanowaną w Ameryce i Anglii).”  „Wielki bój” rozdział XIV „Późniejsi reformatorzy angielscy” ________ Zamów książkę: http://sklep.znakiczasu.pl/duchowosc/1392-wielki-boj-nowe-wydanie.html