Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.

Myśl z błogosławieństw z Kazania na Górze.

Również i dla tych, którzy smucą się pod ciężarem trosk i zmartwień, znajdzie się pocieszenie. Gorycz smutku i poniżenia jest mniejszym złem niż pobłażanie grzechowi. Przez utrapienie Bóg ujawnia nam złe cechy naszego charakteru i pomaga swą łaską zwalczyć nasze błędy. Zostają przed nami otwarte nieznane rozdziały księgi o nas samych, a my wystawieni jesteśmy na próbę, która pokaże, czy przyjmiemy napomnienia i rady Boga.
Gdy jesteśmy doświadczani przez los, nie powinniśmy się bać ani skarżyć. Nie powinniśmy się buntować i wyrywać z rąk Chrystusa. Musimy się ukorzyć przed Bogiem. Drogi Pana są nieznane tym, którzy pragną widzieć sprawy w takim świetle, jakie im najbardziej odpowiada. Wydają się one naszej ludzkiej naturze mroczne i ponure. Lecz drogi boskie są drogami łaski, a końcem ich jest zbawienie.
Eliasz nie wiedział, co czyni, gdy rzekł na pustyni, iż ma dość życia i pragnie umrzeć. Bóg w swej łasce nie wziął go za słowo. Przed Eliaszem stało jeszcze wielkie zadanie do spełnienia, a gdy zostało wykonane, nie było mu sądzone zginąć w zniechęceniu i samotności na pustyni. Nie śmierć była mu przeznaczona, lecz pełne chwały wzniesienie się do tronu na wysokościach w otoczeniu niebiańskich rydwanów."

Życie Jezusa, s.213

I dwa teksty: Iz.57,18, Jer.31,13. Sprawdźcie sami :)