"I rzekł im: wy sami idźcie na osobność, na miejsce ustronne i odpocznijcie nieco."
Mar.6,31
Chrystus jest pełen tkliwości i współczucia dla pozostających w Jego służbie. Chciał pokazać swym uczniom, że Bóg nie wymaga od nich ofiary, lecz miłosierdzia. Włożyli wszystkie siły duszy w pracę dla ludzi i to wyczerpało ich fizycznie i umysłowo. Teraz ich obowiązkiem było odpocząć.
Pełne współczucia słowa Chrystusa odnoszą się w takim samym stopniu do uczniów, jak i tych wszystkich, którzy obecnie pracują dla Niego. (...) Nie jest słuszne pozostawanie pod stałym przymusem pracy i zdenerwowania, nawet wtedy, kiedy się pragnie zaspokojenia duchowych potrzeb ludzi, gdyż w tych warunkach nie można zadość uczynić osobistej pobożności, a siły umysłu i ciała są przeciążone. Chrystus wymaga od Swych uczniów poświęcenia i ofiary, lecz należy również dbać o to, aby poprzez nadmierną gorliwość nie pozwolić szatanowi owładnąć osłabionym ciałem ludzkim, niwecząc tym sposobem osiągnięcia dzieła Bożego.
Według poglądów rabinów szczytem religijności był stan nieustannej aktywności; dlatego też dla pokazania jej uciekli się do różnych zewnętrznych środków. W ten sposób odłączyli się od Boga i obwarowali w kręgu samowystarczalności. Takie niebezpieczeństwa istnieją również dziś. W miarę wzrostu aktywności i powodzenia w pracy dla Boga powstaje niebezpieczeństwo pokładania wiary w ludzkich planach i metodach. Narodziła się dzięki temu tendencja, aby mniej się modlić i mniej wierzyć. Podobnie jak uczniom również nam grozi niebezpieczeństwo utraty z oczu zależności od Boga i dążenie do uczynienia z naszej działalności celu samego w sobie. W tej sytuacji stale musimy mieć nasz wzrok zwrócony na Jezusa i zdawać sobie sprawę, że to dzięki Jego mocy odbywa się nasza praca. Pracując z powagą na rzecz ludzi zgubionych, powinniśmy zawsze znaleźć czas na rozmyślanie, modlitwę i studiowanie Słowa Bożego. Jedynie praca dokonana za pomocą usilnej modlitwy i uświęcona zasługą Chrystusa okaże się w ostatecznym wyniku pożyteczną w naszym dążeniu ku dobremu.
_______________________________
fragmenty rozdziału XXXVIII "Pójdźcie, odpocznijcie chwilę" z książki "Życie Jezusa" E. White
Komentarze